Geplaatst op

Een beeld zegt meer dan 1000 woorden

Gisteren was de 2e trainingsdag van de Yucel Methode. Wat een geweldige dag, met mooie, oprechte mensen en veel indrukwekkende verhalen.

Als mentalcoach, kleurcoach, identiteitstylist en ervaringsdeskundige ga ik graag met mensen op pad om hun identiteit en richting zichtbaar te maken. Om antwoorden te vinden op vragen als wie ben ik, wat kan ik (nog) goed, wat wil ik en hoe kom ik daar. Om zelf de regie te nemen en weer te luisteren naar hun hart want daarin zitten alle antwoorden. Maar soms komen we niet goed bij die antwoorden en zitten we teveel in ons hoofd. Soms is het allemaal een beetje veel en kunnen we het niet overzien.Soms zijn er ook geen woorden om een verhaal te vertellen. Maar misschien kan je er wel een kleur aan geven of een vorm, een opstelling.

Als kleurentolk werk ik al jaren met de kracht van kleur. Kleur helpt om weer uit je hoofd bij je gevoel te komen. Het maakt je leven leuker, kleurrijker en ook een verandering behapbaar. Hier leer je meer over de kracht van kleur. Ook werk ik met opstellingen met gekleurde poppetjes, met symboliek en het verhaal van een tekening of een visionboard.

Vanaf vandaag mag ik daar nu ook de eigen beeldtaal van de Yucel Methode aan toevoegen! “Een beeld zegt meer dan 1000 woorden” verder lezen

Geplaatst op

Not my cup of tea?!

‘José, we hebben je in het team besproken en we denken dat jij wel wat “ontspanningstherapie” kan gebruiken’.

Huh? Ik zit in het kamertje van dr. Brouwers, mijn revalidatiearts. We hebben een gesprek over de voortgang van mijn traject. ‘Ok, ik denk niet dat het wat voor me is maar ik wil het wel proberen’ zeg ik.
Ontspannen, pff ik kom hier om keihard te revalideren! Ik wil vooral doen!

Een week later stap ik een schemerige ruimte binnen. Er klinkt een ‘rustgevend’ muziekje en overal liggen matrasjes op de grond. Ik mag een plekje zoeken zegt de mevrouw. Staat daar nou een been tegen de muur? Nee, niet op letten….. Ik moet ontspannen gaan liggen en we gaan ons richten op de ademhaling. Voelen waar de ademhaling zit, voelen waar de pijn zit en daar naartoe ademen. Nou, die ademhaling die zit lekker hoog en die pijn, wat denk je zelf?!

Na een motorongeluk viel ik in een ravijntje van bijna 3 meter diep. Ik brak verschillende ruggenwervels waarvan er drie verbrijzeld waren. Ik wilde vooral niet te veel voelen want dan kon ik niet meer functioneren. Ik wilde door! Mijn oude baan weer terug, mezelf weer terug, mijn leven….. En dit hier? Zweverig gedoe, zonde van mijn tijd. Voor softies wat kijkt ze nou met een gelukzalige glimlach? Not my cup of tea!

Een aantal jaren later liep ik weer vast. ‘Je zit ook zoo niet in je lijf’ verweet de fysio mij! Ja, daar ging ik voor mijn lol toch niet in zitten?!

Ik ben nu zo’n 15 jaar en heel wat (levens) lessen verder…. Ik kom net terug van een lesje Body Balance en lees een hoofdstuk uit ‘Gewoon ademhalen’ van Dan Brulé. Echt een aanrader, zo bijzonder wat je met ademhalen kan bereiken!
En balans….
Balans is zo belangrijk maar is zeker niet iets statisch. Het is iets wat ik onderweg steeds verlies en ook weer terug vind.
Gelukkig raak ik nooit uitgeleerd!?