Het is alweer de 3e week van december.
De tijd dat ze altijd een beetje melancholisch wordt. In gedachte denkt ze terug aan wat was en ondertussen tekent ze kringetjes…..
Symbolisch eigenlijk bedenkt ze nu, want ze staat nog steeds op de plek waar ze 2018 was geëindigd. Ja niet letterlijk natuurlijk, maar voor haar gevoel is ze niets opgeschoten.
Ze was 2019 vol goede moed gestart. Ze zou dit jaar weer aandacht gaan besteden aan dat sluimerend verlangen wat ze voelde. Ze wilde meer regie nemen, stoppen met een paar slechte gewoontes en dingen doen waar ze zelf ook blij van werd. Ze zou meer hulp gaan vragen en zichzelf wat meer prioriteit gaan geven.
Eerst had ze het zelf geprobeerd. Haar kast staat vol zelfhulpboeken die ze ook allemaal heeft gelezen. Dat maakte haar, van onbewust onbekwaam, bewust maar nog steeds onbekwaam. Dus besloot ze om ergens te gaan praten. Er volgde veel gesprekken en inmiddels weet ze precies waar de schoen wringt. Fijn al die kennis, maar doe het dan maar eens even anders!
Ze had een soort mantra. Een zinnetje wat ze op haar spiegel had geplakt als reminder. ‘Als je blijft doen wat je deed blijf je krijgen wat je kreeg!’ Jaja dat snapt ze…. Actie, reactie, een andere actie dan komt er een andere reactie. Meestal was ze zelf eigenlijk meer van de reactie dan van de actie maar ze wilde het proberen.
Dus stapte ze voorzichtig uit haar vicieuze cirkel. Ja, dat was best spannend want dat voelde zó ‘out of control’! Hoe gaan anderen daar dan op reageren en kan ze het dan nog wel aan en/of overzien en….. Pfff ze werd niet goed van haar gepieker maar niets doen was geen optie meer. Ze liep op het randje van haar kunnen, had weinig energie en plezier was ook ver te zoeken. “Maak jij van 2020 jouw jaar?!” verder lezen
